Beste Politieke vrienden,

Bent u het met mij eens dat de manier van omgaan met elkaar bepaald hoe succesvol een samenwerking wordt. Bent u het ook met mij eens dat een ieder het respect van zijn medemens verdient, zodanig dat er tenminste naar hem of haar geluisterd wordt. Vindt u net als ik dat het onwaarschijnlijk is dat iemand heel veel tijd in een project steekt om het vervolgens te verpesten door onzin verhalen?

Als dit waar is, en daar ga ik vanuit, hoe kan het dan dat er op social Media en tijdens gesprekken met mensen uit de politiek steeds weer hoor dat er niet naar ze geluisterd wordt. Dat alle misstanden worden gehandhaafd omdat er niet naar hén geluisterd wordt. Met die vraag in mijn achterhoofd ben ik nogmaals de video’s van de diverse vergaderingen bekeken. En het valt mij op dat de toonzetting niet de vriendelijkheid en betrokkenheid heeft die ik zou verwachten bij een Gemeenteraad die het hoogste gezagsorgaan van onze gemeente is en die gezamenlijk het beleid gaan bepalen. Wat ik eigenlijk constateer is een 2 kampen stroming, waarbij kamp 1 de coalitie in samenspraak met B&W eigenlijk de toon van betweter hanteren en kamp 2 de oppositie de toon van verliezer hanteert. Wat gaat de oppositie doen de komende tijd? “Zo nu en dan een stevig statement, soms tegenstemmen, dat is het? De oppositie lijkt zich erbij neer te hebben gelegd. Volgende keer beter, over een jaar zijn er weer verkiezingen?

Een goed voorbeeld van het gedrag van kamp 1 is de manier waarop de wethouders in beeld verschijnen, heel groot en indrukwekkend en met een harde stem die geen tegenspraak duldt. Vaak ook nog onderwijzend en geïrriteerd. Waarbij het mij opvalt dat er vanuit de coalitie geen vragen worden gesteld, alsof zij geen achterban hebben die wel eens vraagtekens zetten bij de diverse uitkomsten van hun politieke beleidsvoering. Alle moties en amendementen worden en bloc door de coalitie gesteund. De macht van de meerderheid. Het college lijkt heilig. De raad is door de bevolking gekozen. De raad moet de opvattingen van de inwoners laten meewegen bij de uitvoering van zijn taken. Daarom is communicatie met de inwoners voor de raad van grote betekenis. De raad moet duidelijk maken wat er speelt en luisteren naar wat er leeft. Natuurlijk weet ik ook wel, in elke gemeente is er een coalitie en een oppositie. En voor besluitvorming is een meerderheid nodig. Behoort jouw fractie niet tot de coalitie, dan kan het lastiger zijn om jouw standpunten voor de bühne te brengen of om jouw stempel op een te nemen besluit te drukken.

Maar hoe relevant is het verschil tussen coalitie en oppositie eigenlijk in de geest van de Omgevingswet? Wat is politiek en wat juist niet? Er liggen kansen voor meer verbinding en dialoog in de raad, maar wie zet de eerste stap? Is het niet verstandig om toch eens echt te investeren in meer gezamenlijkheid? Bijvoorbeeld door de invoering van de Omgevingswet? Is het niet verstandig met elkaar in de raad in gesprek te gaan, samen keuzes te maken. Of gaan jullie wachten waar het college van B&W mee komt. Denk je als ik ermee kom, dan maakt het geen kans.

Is het niet verstandig om toch eens echt te investeren in meer gezamenlijkheid? Inwoners, bedrijven en maatschappelijke organisaties zien maar één gemeente. Het zal ze doorgaans een zorg zijn wie coalitie of oppositie, raad of college is. De invoering van de Omgevingswet is voor een deel politiek. Voor de rest gaat het om proces, over hoe een en ander in te richten, te organiseren en uit te voeren. En het gaat om houding en gedrag, hoe ga je om met inwoners. Je kunt alles politiek maken, maar het hoeft niet. Je kunt de invoering van de Omgevingswet bijvoorbeeld aangrijpen om te komen tot meer verbinding en dialoog in de raad. Dat het de voorkeur geniet dat het initiatief van de meerderheid moet komen, noblesse oblige, en dat de minderheid er open voor moet staan, begrijp ik best. Het spreekwoordelijk “alleen ga je sneller, samen kom je verder” past helemaal in de geest van de Omgevingswet.

Na invullen op bevestigen klikken