Den Helder, de stad die luidkeels roept dat burgers en bedrijven inspraak hebben tijdens commissie- en raadsvergaderingen. “Kom praten,” zeggen ze. “U mag vijf minuten het woord voeren.” Maar laten we eerlijk zijn, die vijf minuten zijn een farce.

 

Ik zie bekende namen als onder andere Rob Scholte, Michiel Tegelberg, Dhr. Schaap, directeur Damen Shipyards Jelle Loosman, de Reddingsbrigade Den Helder, bewonersafvaardigingen en laatst de heer Vonk keer op keer hun best doen om gehoord te worden. Ze komen met argumenten, met passie, met zorgen. Maar wat krijgen ze? Een beleefd knikje van de voorzitter, een “dank u wel voor uw inbreng,” en vervolgens wordt hun input gewoon terzijde geschoven.

 

Zij kunnen geen van allen bij dit bestuur een deuk in een genomen beslissing veroorzaken!

Het is duidelijk dat dit bestuur niet geïnteresseerd is in echte inspraak. Ze willen alleen maar doen alsof. Ze verschuilen zich achter regels en procedures, en ze geven geen cent om wat de mensen in deze stad echt denken.

Wat heeft het voor zin om inspraak te beloven als je toch al van tevoren hebt besloten wat je wilt doen? Het is een schijnvertoning, een politiek spelletje om de schijn van democratie op te houden. En dat is ronduit beledigend voor de inwoners van Den Helder.

 

Dus laten we stoppen met de poppenkast. Als inspraak niets meer is dan een lege belofte, dan is het tijd voor verandering. Den Helder verdient een bestuur dat echt luistert, dat echt openstaat voor ideeën en zorgen van de mensen die hier wonen en werken. En tot die tijd blijf ik sceptisch over al die mooie woorden over inspraak.