Onze Gemeente: Kiezen voor de Inwoners of de Corporaties?

Beste politiek geïnteresseerden,

beste lezers, vandaag wil ik het even hebben over iets wat me écht dwarszit. Snap je dat gevoel, wanneer dingen gewoon niet gaan zoals ze horen? Nou, zo voel ik me over de politieke poppenkast in onze gemeente Den Helder.

Laat me je vertellen hoe de zaken er écht voor staan.

Eerst en vooral, wie denk je dat hier de lakens uitdeelt? Niet jij, niet ik, en zeker niet onze lokale ondernemers. Nee, het zijn die ‘verbonden partijen’ zoals Zeestad en Port of Den Helder die aan de touwtjes trekken. Zij zijn de grote jongens op het speelplein die bepalen welk spel gespeeld wordt. En raad eens? Wij zijn niet eens uitgenodigd.

Waarom dit schrijf ik dit? Omdat beslissingen, gedreven door belangen die niet altijd helder zijn, over onze hoofden worden genomen. Plannen voor de Kleine Werf, subsidies, huisvesting van arbeidsmigranten, en het controversiële gasvrije beleid, worden doorgedrukt met haast, alsof er een soort ‘nu-of-nooit’ paniek is.

De huidige coalitie, bestaande uit een mix van lokale en nationale partijen, lijkt een wedstrijdje te doen wie het snelst ‘ja’ en ‘amen’ kan zeggen op voorstellen, ongeacht de wenkbrauwen die ze doen fronsen bij de lokale bevolking. En dan heb ik het nog niet eens over de begrotingsramp die zich aan het voltrekken is, waarbij het college de raad en de burgerij lijkt te negeren met een hooghartigheid die doet denken aan een ouderwets koningshuis.

Neem het hotelplan voor Willemsoord. Twee onderzoeken en een second opinion later komt men tot de conclusie dat er een “kwalitatief onderscheidend hotelconcept” nodig is. Maar vroeg men zich wel af of dit écht nodig is? De plaatselijke hoteliers hebben hun stem al laten horen: Den Helder heeft al genoeg hotels. Het lijkt erop dat deze mening, een feitelijke weerspiegeling van de markt, over het hoofd wordt gezien door onze gemeente. Zeestad dramt door, ondersteund door rapporten die ze zelf hebben besteld. “Ja, er is toekomst voor een hotel,” zeggen zij die ervan profiteren. Het is een schaakspel, en wij zijn de pionnen.

En de gemeenteraad? Die lijkt te worstelen tussen hun rol als vertegenwoordigers van het volk en de druk van de machtige ‘verbonden partijen’. Ze slikken de bittere pil van een onbalans in de begroting en bereiden zich voor op het maken van snijwonden in het sociale weefsel van onze stad, onder het mom van ‘bezuinigingen’.

In plaats van daadwerkelijk leiderschap te tonen, gaat het college voor de makkelijke uitweg, waardoor cruciale gemeenschapsdiensten in gevaar komen. Kijk, als je echt moedig bent als gemeente, volg dan het advies van mensen zoals Hans Boskeljon: leg de bezuinigingen bij de echte grote jongens, zoals de jeugdzorg die door het Rijk wordt geregeld. Dát zou pas een sterk signaal zijn.

En wij, de inwoners? We worden geacht te applaudisseren bij dit toneelstuk. Het wordt tijd dat er echt naar ons wordt geluisterd. Wij zijn niet de figuranten in deze slechte soap. We zijn degenen die uiteindelijk de rekening betalen. En eerlijk gezegd, de prijs wordt ons te hoog.