In de politieke arena van Den Helder speelt Zeestad een prominente rol. Deze partij, opgericht met de nobele intentie om de stadsvernieuwing te leiden, staat nu in het oog van een politieke storm. Behoorlijk Bestuur, niet bepaald de grootste fan van Zeestad, maakt een sterk punt: de burger staat op afstand. En dat is zacht uitgedrukt. Zeestad, bedoeld als een externe partij boven alle anderen, lijkt meer op een ongenaakbare toren, ver verwijderd van het volkse rumoer. In een gezonde democratie luisteren we naar elkaar, maar bij Zeestad lijkt dat luisteren een eenrichtingsverkeer te zijn.

 

Zeestad staat op dit moment symbool voor een vorm van bestuur waarbij de burger – jij en ik – op de tweede plaats komt. Is het niet vreemd dat zo’n externe partij, bedoeld om boven alle politieke partijen te staan, eigenlijk de stem van het volk kan negeren? Dat riekt naar machtsspelletjes die ver van de democratie staan.

Laten we het duidelijk stellen: verbonden partijen kunnen nuttig zijn. Ze kunnen expertise bieden en projecten sturen die buiten de standaard werksfeer van een gemeenteraad vallen. Maar, en dit is een groot ‘maar’, wanneer zo’n partij zich onttrekt aan democratische controle en inspraak, moeten we ons afvragen: wie dient Zeestad eigenlijk?

 

Zeestad lijkt te opereren in een sfeer van ‘wij weten het beter’, en dit is zorgelijk. De recente ontwikkelingen rond de Seasaw op de Helderse zeedijk, de kleine werf, de camperplaatsen en de discussies over de toekomstige rol van Zeestad na 2024 illustreren dit. De SP, hoewel nog niet vertegenwoordigd in de gemeenteraad van Den Helder, roert zich ook in dit debat. Hun standpunt? Een oproep voor meer transparantie en een terugkeer van de macht naar de gemeente. Een standpunt dat resoneert met de roep om democratische controle.

Het probleem met Zeestad is tweeledig. Enerzijds zijn er de hoge kosten en de ondoorzichtige besluitvorming. Anderzijds is er het gevoel van uitsluiting dat het bij de burgers oproept. Als Zeestad projecten doorvoert zonder inspraak of een passende beroeps- en bezwaarprocedure, wordt de stem van het volk effectief genegeerd. En dat, beste lezers, is een recept voor wantrouwen en frustratie.

 

En dan hebben we het nog niet eens over de lokale ondernemers, zoals de uitbaters van de horeca en camperplaatsen op Willemsoord. Zij worden geconfronteerd met onzekerheid en beslissingen die boven hun hoofden worden genomen. De ondernemers vragen om duidelijkheid, maar krijgen die niet. Wat zegt dit over de manier waarop Zeestad projecten beheert? Niet veel goeds, vrees ik.

 

Is dit het soort gemeenschap waarin we willen leven?

In een gezonde democratie moet er ruimte zijn voor discussie, voor inspraak, en ja, ook voor kritiek. De rol van Zeestad moet daarom kritisch worden heroverwogen. Niet alleen door de politieke partijen, maar door ons allemaal. Want uiteindelijk gaat het om onze stad, onze gemeenschap en onze stem. Laten we die stem niet verloren laten gaan in de echo’s van politieke gangen.