Beste politiek geïnteresseerden,

Zoals ik eerder heb gemeld: “De Helderse gemeenteraad is een tandeloze tijger die zich door een wethouder keer op keer het bos in laat sturen. Dat is de afgelopen vergadering gebleken toen werd het hoogtepunt bereikt tijdens een wonderlijke vergadering van de raadscommissie bestuur en middelen”. Mede gezien door het oeverloze debat en hopeloze interrupties over de financiële paragraaf, waarbij de wethouder eerst deed alsof hij de vraag over de ophanden zijnde bezuinigingen niet begreep en vervolgens het antwoord heel slim ontweek.

Ook de door fractie Pastoor genoemde knip in de financiële paragraaf zorgde bij de raad wederom niet voor duidelijkheid, waarna de stadspartij voorstelde dit agenda punt te sluiten. Ook de vraag van de kip en het ei over positioneringstrategie van de stad gesteld door de VVD is door de wethouder vrolijk ontweken.

 

Wethouder Camara’s visie op Den Helder klinkt veelbelovend: meer banen, meer woningen, stabilisatie van het inwoneraantal. Maar laten we eerlijk zijn, klinken is niet hetzelfde als realiseren. De ambitie om Den Helder te transformeren tot een ‘bruisende metropool’ is misschien nobel, maar is het ook realistisch? De bevolking uit hun bedenkingen en dat is begrijpelijk.

 

De inwoners van Den Helder hebben het gevoel dat ze getuige zijn van een politiek schouwspel waarin beloftes en mooie woorden niet worden omgezet in concrete resultaten. De opmerkingen op Regio Noordkop liegen er niet om: “Gebakken lucht, weggegooid geld.” Dit sentiment reflecteert een dieperliggende frustratie over hoe hun stad wordt bestuurd en hoe gemeenschapsgeld wordt besteed.

Terwijl de wethouder droomt van een stad vol nieuwe inwoners, aantrekkelijke toeristische bestemmingen en economische groei, vragen de huidige inwoners zich af: “Wat gebeurt er voor ons?” Ze zien geen betaalbare woningen voor de gewone man, geen grote werkgevers die honderden banen opleveren, en een uitgaansleven dat ook al kapot is gemaakt. Ze willen geen loze beloftes, maar concrete acties die hun leven in Den Helder verbeteren.

 

Ook de zorgen over het milieu zijn legitiem. De wens voor schone lucht en de afkeer van vervuilende industrie is een duidelijke prioriteit voor de inwoners. Dit contrasteert met de plannen van de wethouder, die lijkt te focussen op grootschalige ontwikkelingen die misschien niet eens aansluiten bij de wensen van de lokale bevolking.

Het lijkt erop dat de wethouder en het college moeten gaan luisteren naar hun inwoners. Eerlijkheid, transparantie, realiteitszin en het daadwerkelijk aanpakken van problemen zijn wat de inwoners verlangen. Ze willen een bestuur dat naast hen staat, niet één dat over hun hoofden heen regeert.

 

In plaats van te dromen over een verre, mogelijk onbereikbare toekomst, zou de focus moeten liggen op het verbeteren van het heden voor de huidige inwoners.

Een bruisend Den Helder kan alleen tot stand komen als de basis – de mensen die er nu wonen en werken – zich gehoord en gewaardeerd voelen. Pas dan kan er sprake zijn van een gemeente die echt vooruitgaat.