💯% Wie van inwoners het vertrouwen wenst zal eerst vertrouwen moeten geven❗
💙❤️ WMO… Wij zijn voor de omgekeerde toets

2 december Maatschappelijke Ontwikkeling
Behoorlijk Bestuur heeft flink wat op- en aanmerkingen en ook een aantal vragen. Wanneer de vragen soms te technisch zijn, mag het college hier uiteraard schriftelijk op terugkomen. Soms ontkomen wij er niet aan dat er nog een technische vraag doorheen glipt.

Bij punt 1 hebben we bij analyse en standpunten:
❗ Eerst de hulp, daarna controle
De voorgestelde wijzigingen in de WMO-verordeningen zetten sterk in op controle vooraf, zoals bij de strengere eisen voor de PGB. Dit staat haaks op het principe dat Behoorlijk Bestuur belangrijk vindt:
❗ Inwoners moeten eerst ondersteuning krijgen, waarna rechtmatigheid kan worden gecontroleerd. Het huidige voorstel suggereert een benadering waarin wantrouwen de boventoon voert. Dat mag nooit de standaard worden van hoe we omgaan met inwoners die hulp nodig hebben.

Vertrouwen is een basisprincipe. Als het college vertrouwen van inwoners verwacht, moet het college ook vertrouwen geven. Wij zien onze inwoners niet als potentiële fraudeurs. Het is onacceptabel dat zij op deze manier worden benaderd.
❗ Bovendien worden aanvragen vaak ingediend door zorgprofessionals. Is het college van mening dat deze professionals ook gezien moeten worden als fraudeurs? Dit wantrouwen moet plaatsmaken voor een aanpak die uitgaat van vertrouwen en menselijkheid.

Strengere eisen voor PGB:
De nieuwe voorwaarden die worden gesteld aan de PGB-houders lijken vooraf gericht op het voorkomen van misbruik. Hoewel controle belangrijk is, kunnen deze eisen een drempel vormen voor mensen die al kwetsbaar zijn, bijvoorbeeld ouderen of mensen met een beperking die moeite hebben met administratie of digitale vaardigheden. De vraag is of deze eisen proportioneel zijn en niet onnodig ontmoedigen. Het risico bestaat dat deze extra eisen inwoners juist afhankelijk maken van zorg in natura, wat vaak duurder is en minder aansluit op persoonlijke behoeften.

Beschermd wonen en beschermd thuis:
Het introduceren van beschermd thuis naar beschermd wonen lijkt bedoeld om mensen langer thuis te laten wonen met ondersteuning. Dit kan positief zijn voor de zelfstandigheid, maar mag nooit ten koste gaan van de zorgbehoeften van mensen die intensieve begeleiding nodig hebben. De toevoeging van “en/of” bij criteria biedt meer flexibiliteit, maar roept ook de vraag op of de beoordeling objectief en consistent genoeg is. Er moet worden voorkomen dat deze verschuiving een verkapte bezuinigingsmaatregel wordt, waarbij kwetsbare bewoners tussen wal en schip raken.

Van dagbesteding naar groepsbegeleiding:
De naamswijziging van dagbesteding naar groepsbegeleiding suggereert een meer doelgerichte aanpak. Voor sommige mensen is dat een goede ontwikkeling, maar anderen hebben juist baat bij een plek waar sociale interactie centraal staat, zonder dat dit direct gekoppeld is aan prestatie. Het is van groot belang dat deze sociale functie behouden blijft en dat inwoners niet worden uitgesloten omdat hun behoeften niet stroken met een nieuwe focus op doelgerichtheid.

Financiële toegankelijkheid:
De differentiatie in PGB-tarieven, waarbij ZZP’ers minder mogen rekenen dan zorgorganisaties, kan de keuzevrijheid van inwoners beperken. Het is onduidelijk of dit de kwaliteit van zorg waarborgt, zeker in situaties waarin ZZP’ers meer persoonlijke aandacht kunnen bieden. Dit beleid mag niet leiden tot situaties waarin inwoners de hulp die ze nodig hebben niet meer kunnen betalen of niet de zorg krijgen die het beste bij hen past.

Participatie en adviesraad:
De betrokkenheid van de adviesraad Sociaal Domein lijkt te ontbreken, aangezien hun formele advies ontbreekt in de documenten. Dit roept de vraag op hoe de gemeente waarborgt dat de stem van inwoners en belanghebbenden wordt meegenomen in deze wijzigingen. Als participatie serieus wordt genomen, is het van belang dat de adviesraad niet slechts een mondelinge bijdrage levert, maar dat er formele adviezen worden meegewogen voordat een besluit wordt genomen.

Vragen:

1. Hoe waarborgt het college dat inwoners zich door deze verordening niet behandeld voelen als potentiële fraudeurs?
2. Op welke wijze sluit deze verordening aan bij het principe om eerst ondersteuning te bieden en daarna rechtmatigheid te controleren?
3. Hoeveel inwoners in Den Helder voldoen momenteel niet aan de nieuwe PGB-eisen, en wat wordt er gedaan om te voorkomen dat ze buiten de boot vallen?
4. Hoe wordt ervoor gezorgd dat de strenge eisen niet onbedoeld leiden tot uitsluiting van kwetsbare bewoners?
5. Is het college bereid een evaluatie uit te voeren om te bepalen of de nieuwe PGB-voorwaarden leiden tot een lagere toegankelijkheid?
6. Hoe wordt de balans bewaakt tussen beschermd thuis en beschermd wonen, zodat niemand onbehandeld blijft door deze verschuiving?
7. Worden inwoners actief betrokken bij de keuze tussen beschermd wonen en beschermd thuis, en zo ja, hoe?
8. Hoe zorgt het college ervoor dat de groepsbegeleiding niet alleen doelgericht is, maar ook ruimte biedt voor sociale interacties en ontmoeting?
9. Op welke manier worden naamswijzigingen gecommuniceerd, zodat inwoners niet in verwarring raken over wat ze kunnen verwachten?
10. Waarom ontbreekt het formele advies van de adviesraad Sociaal Domein, en hoe zijn inwoners en belangenorganisaties betrokken bij dit proces?
11. Hoe wordt de sociale impact van deze wijzigingen gemonitord en geëvalueerd, en welke rol hebben inwoners daarbij?
12. Hoe controleert de gemeente dat deze wijzigingen daadwerkelijk leiden tot betere en toegankelijke ondersteuning voor inwoners?
13. Hoe worden de differentiatie in PGB-tarieven geëvalueerd op eerlijkheid en effectiviteit?

Na invullen op bevestigen klikken